The Long Version
Dit weekend stond voor de herenselectie van WHC/Hercules vooral in het teken van een stukje teambuilding waarbij de talentvolle jonkies, die afgelopen seizoen natuurlijk al de nodige kansen en minuten in het vlaggenschip mochten krijgen en maken, nu echt in de selectie zijn opgenomen en dus ook volledige voor hun kans moeten gaan. Maar ook de aanwinsten, doelman Lars Hemmes en rechteropbouwer Stan Zwinkels, konden op deze wijze een weekend lang kennismaken met de diverse karakters van hun nieuwe selectiegenoten, sfeerproeven tijdens de ontgroeningsmomenten en de beleving van de groep echt meekrijgen en meevoelen als het echt ergens om gaat. Want, natuurlijk is een toernooi in de voorbereiding ook slechts een momentopname en wordt zoiets ook vaak en veel gebruikt om van alles uit te proberen en ook nog steeds om zoveel mogelijk spelers speeltijd te gunnen om hun kans te pakken maar het blijft ook altijd leuk om een “spelletje” te winnen en als die kans zich voordoet, dan gaan ze er ook volledig voor en zo geschiede ook dit weekend en met succes!
Na een vermoeiende heenreis op vrijdagmiddag met louter frustrerende, files onderweg in Duitsland, kwam de stoet auto’s dan eindelijk aan bij Hotel Grűters in Műlheim-Kärlich, waar de kamerdeling al op voorhand door de leiding was gemaakt waarbij wel enorm opviel dat dhr. Hage zich wel een zeer fraaie eenpersoonskamer had toebedeeld met een bed dat leek op iets van een ‘twijfelaar’ maar met zon op het zuiden en ver van de luidruchtigen onder de selectie vandaan, heeft de coach wellicht wel de meeste uurtjes slaap kunnen pakken zonder enig last van wie dan ook van de overige gasten.
Afijn, we hebben verder via Sylvia van Ravesteijn of de spelers zelf verder geen enkel geklaag gehoord over de indeling. Natuurlijk hingen er soms wat vreemde luchtjes in de kamers of op de gangen maar verder was het voor het merendeel van de ‘gasten’ prima toeven in het hotel. Daarnaast konden de heren bij aankomst ook meteen aanschuiven voor het avondeten. Op het menu stond pasta want de spijs moest redelijk snel verteerd kunnen worden omdat later die avond het eerste duel in de groepsronde op het programma stond. Voordeel was trouwens wel dat de Philipp-Heif-Halle op slechts 5 minuten autorijden van het hotel was dus geen stress en ruim op tijd om even in de hal sfeer te proeven en een gedegen voorbereiding te kunnen doen en de benen even flink te strekken na de lange autoreis in de namiddag.
Organisator en thuisspelende ploeg Handball Mülheim-Urmitz had 2 groepen van 3 teams samengesteld waarbij het combinatieteam moest zien af te rekenen met het 2e team van de gastheer en TS Bendorf om zeker te zijn van een plekje in de finale. M.a.w. men kon zich geen misstap veroorloven en dat betekende derhalve vanaf seconde 1 meteen aan de bak. En deze wijze woorden van de staf waren niet tegen dovemansoren gezegd. Om 21.45 uur stonden de heren te trappelen om te mogen beginnen. Het was misschien even wennen aan de hitte in de hal, de vloer en het licht maar al snel begonnen de acties aanvallend prima te lopen en konden we soms genieten van oogstrelende aanvallen die ook doeltreffend werden afgerond. De vooral jonge spelers van de Duitse opponent gaven zich niet zomaar gewonnen en mochten hier en daar ook een succesje bijschrijven maar de verdedigende stellingen werden met de minuut beter gesloten en hierdoor was het haast geen doorkomen meer aan voor de moedig spelende Rood-Witten en als er eens bal doorkwam, stonden de sluitposten Lars en Jay-Jay hun mannetje. Na 40 minuten hardwerken stond er een 19-27 eindstand op het scorebord en dat was eigenlijk nog maar een magere afspiegeling van het werkelijke krachtsverschil want in die 2×20 had een score van 40 minimaal op z’n plaats geweest.
Maar belangrijker was dat iedereen speeltijd had gekregen, er hard gewerkt werd, er prima combinaties te zien waren en er natuurlijk ook nog genoeg werk aan de winkel is om het allemaal nog te finetunen, zowel in aanvallend als in verdedigend opzicht. Maar na een lange dag van reizen, acclimatiseren, snel een hap naar binnen werken, was de overwinning gewoon helemaal prima en kon er na afloop in de koelte van de buitenlucht naar alle tevredenheid een drankje op het eerste succes worden genomen alvorens men weer terugkeerde naar het hotel. De staf gaf de heren meteen al een goede raad mee om de avond verder rustig door te brengen, temeer er de volgende ochtend eerst een training op het programma stond, aansluitend het 2e groepsduel en later die dag ook een finaleduel, om welke plaats dan ook en dan was men natuurlijk terecht van mening dat deze avond vooral in het teken moest staan van teambuilding en ontspanning zonder al te veel alcohol te nuttigen en dat hoefde geen verdere uitleg.
Dag 2 gaat de boeken in als “The Longest Day” voor deze nieuwe herenselectie. Een aantal activiteiten waren natuurlijk te plannen maar afhankelijk van het resultaat van het 2e groepsduel kon de verdere indeling van de dag pas na afloop bepaald worden.
Afijn, na een vroeg ontbijtje, toog de selectie naar de sporthal voor een (lichte) training en die werd weer gevolgd door een vroege lunch want om 13.00 uur stond het 2e groepsduel gepland. Tegenstander TS Bendorf had het eerste duel van het 2e team van Mulheim-Urmitz verloren en met die wetenschap in het achterhoofd, leek de weg vrij om sowieso de grote finale te kunnen bereiken. Maar dan moest er wel gewonnen worden. Bendorf wist dat alleen een overwinning de kans op de grande finale openhield. Men ging dan ook meteen fanatiek van start en dat werd ook beloond met de openingstreffer, na de gelijkmaker aan Haagse zijde, mochten ze nog eenmaal op voorsprong komen maar daarna was het al snel het combinatieteam wat de dienst uitmaakte. Ondanks gesputter van onze Duitse vrienden, werd de kleine achterstand al rap door onze favorieten omgebogen naar een voorsprong en gestaag werd deze uitgebouwd naar een 9-15 ruststand. In de korte pauze werden de puntjes even op de juiste i geplaatst en was er voor de arme Oosterburen nog maar weinig eer te behalen. Na 40 minuten zuivere speeltijd stond er een klinkende uitslag van 18-28 op het scorebord waarmee een plekje in de grote finale werd afgedwongen.
Deze finale stond diezelfde middag om 18.00 uur op het programma en dat betekende dat er de nodige tijd moest worden overbrugd alvorens men weer in actie zou komen. De meeste spelers kozen ervoor om wat licht verteerbaars te halen om de middag door te komen en er toch wel iets moest worden gegeten om niet a la MVDP een hongerklop moment te krijgen tijdens het finaleduel. Verder kon men de middag naar eigen inzicht invullen. Sommige spelers probeerden een middagdutje te doen en ondanks de warmte op die kamers lukte dat redelijk. Andere keken gezamenlijk naar de kwalificatie van Max op Zandvoort, wij vonden een prima ijstent en na een bank te hebben ‘beroofd’ om wat aan cash te komen (Duitsers zijn nog niet zo van het ‘contactloos pinnen’) konden wij helemaal los op een heerlijke coup met fruit (Syl) en roomijs.
Zo slopen de kwartiertjes voorbij totdat het tijd was om richting sporthal te gaan. Syl was al druk met de laatste, schone set kleding te prepareren en niet veel later gingen we voor de laatste keer dit weekend naar de sporthal. Je speelt niet altijd een finale van een toernooi dus besloten we, bij ontbreken van livestream door de organisatie, zelf via facebook te gaan streamen. Daarom laten we verder de finale voor wat het is, want die hebben jullie natuurlijk allemaal meegekeken 😉. De toernooizege ging na een sensationele 7-meter serie met een hoofdrol voor Jay-Jay die maar liefst 2 pingels op prachtige wijze wist te stoppen, naar “onze” jongens. En dat was dus sportief gezien natuurlijk een prima prestatie van een team in opbouw.
Na de nodige foto’s, lollies en het douchen was het tijd voor een toepasselijk CUP-diner en jawel, niet veel later zat iedereen aan de wiener of jagerschnitzel met friet en een salade en natuurlijk ein Grosses Bier. Het CUP-drankje van de eigenaar was achteraf een slechte keuze maar niet veel later, toen de meeste selectieleden het nachtleven instapten, was dat allemaal al weer vergeten en werd er nog lang gedanst, gehost en wat gedronken op een supergeslaagd weekend en hebben we er alle vertrouwen in dat de selectie klaar is voor het nieuwe seizoen, te beginnen a.s. zaterdag in Loosduinen tegen Bevo 2.
Op naar nieuwe successen!
De CUP-winnaar gebroederlijk met onze Duitse vrienden op de foto (klikken voor het origineel)
