Afgelopen weekend stond voor de WHC-Hercules selectie een trainingsstage cq een drietal ‘Testspielen’ in Mülheim–Kärlich (een plaats in de Duitse deelstaat Rijnland-Palts) op het programma. Een flink uitgedunde selectie verzamelde zich vrijdagmiddag rond de klok van 12.30 uur op Boswijk.

Zo vertrok de karavaan die middag zonder trainer/coach Wesley Hage, die samen met o.a. selectiespelers Sil Klompé en Marijn van de Ree met Oranje HU18 in het vliegtuig was gestapt naar Slowakije. Maar ook zonder kersverse aanwinst, en weer teruggekeerd op het combinatie”nest”, Luka Furth, die helaas wederom lange tijd vanaf de zijlijn moet meekijken nadat hij op ongelukkige wijze in het oefenduel tegen DWS een vervelende blessure opliep en na consultatie in het ziekenhuis al snel bleek dat hij het onder het mes moest. Op het moment van publiceren van dit verslag is hij reeds geopereerd en kan hij hopelijk z.s.m. met de revalidatie beginnen. Ook Ole Poeth bleef met een rugblessure in Nederland achter. Ziggy Eijsenring en Luca Baak zouden later vanuit Loon Op Zand richting de Oosterburen afreizen maar dat ‘plannetje’ werd ook ter elfder ure teruggedraaid. Jari van de Moosdijk was wel van de partij maar beperkte zich dit weekend tot conditie- en krachttrainingen. Jonkie Twan Bos mocht hierdoor aansluiten bij het reisgezelschap en zo vertrok uiteindelijk 21 man/vrouw richting Hotel Gruters.

Vrijdagavond aangekomen na een lange reis vol files/wegomleidingen door wegwerkzaamheden/ongevalletjes maar iig uiteindelijk allemaal veilig aangekomen. Waren hierdoor wel later dan gepland in Mülheim-Kärlich waardoor het oefenduel tegen Sasja werd gecanceld. De Belgen hadden blijkbaar een strak schema en wilde niet later dan 18.30 uur starten. Wij waren er omstreeks 18.00 uur maar moesten natuurlijk nog wel even acclimatiseren en de (fitte) heren verzamelen. Maar goed, was uiteindelijk niet meer nodig dus werd al snel geschakeld met het hotel en Sasja rondom tijden eten icm trainen.

Wij dus eerst eten en na de training van Sasja, zijn wij richting de sporthal gereden en hebben de heren olv Esmee Martens en Nick Masmeijer een prima training afgewerkt. De spelers met kwaaltjes konden naar fysio Soraya (Nieuwenhuys), die een aparte kamer had voor behandelingen en zij verwees ze vervolgens naar het krachthonk en/of moesten meters maken in de sporthal met interval loopjes (Jari, Tim, Mitchell, Lars, Stan). Vervolgens lekker douchen en terug naar het hotel waar de heren zich in een andere outfit konden hijsen voor een paar uurtjes ontspanning op het centrale plein van het plaatsje met ruim 11.000 inwoners. Hier stond een kleine (kinder)kermis (was al dicht) maar wel een grote bar met tapbier, braadworst, muziek en tafeltjes à la een Oktoberfest dus prima voor een rustig doch gezellig paar uurtjes rustig bijkomen onder het genot van een drankje en toch ook een flink broodje braadworst. Sommige spelers hebben een lintworm dus die kunnen blijven eten.

De spelersgroep werd olv Koen rond 00.30 uur naar het hotel terug gebonjourd en wij, staf 😉 (de 2 trainers, Lars Hemmes, Soraya en ondergetekende), zijn nog gezellig tot 02.00 uur blijven hangen, brainstormend hoe de zaterdag moest worden ingedeeld. Terug in het hotel was het heerlijk rustig dus de selectie had zich netjes gedragen en aan de tijd gehouden om relaxed naar de kamers te gaan.

De volgende ochtend was het om 8 uur ontbijten want vanaf 09.30 uur stond de 2e training op het programma en ook nu werd er lekker, fanatiek getraind waarbij Esmee en Nick ook goed oog hadden voor een mix van even echt serieus kort hard werken en dan weer dit af te wisselen met een leuk spel waarbij Stan natuurlijk de blits maakte met het vangen van 8 ballen zonder er 1 te laten vallen.

Terug naar het hotel voor de lunch en voorbereiden voor het 4-landen toernooi. Ook hier kwam Sasja weer met een verzoek wat ook gehonoreerd werd. Zij zouden eerst tegen de Duitsers spelen en wij aansluitend tegen de Luxemburgers maar op verzoek van Sasja werd dit programma gewijzigd. Wij kwamen hierdoor als eerst in actie tegen de thuisploeg en aansluitend het onderonsje tussen België en Luxemburg.

Wij verloren, ondanks prima weerstand van onze sterk uitgedunde (en vooral zeer jonge) selectie, wel terecht van de Duitsers die vorig jaar in de Krombacher Cup nog werden verslagen.
De Belgen wonnen in de slotfase van de Luxemburgers die met een hele kleine selectie waren gekomen en waar uiteindelijk ook nog 3 spelers naar de kant moesten met verschillende blessures. De conditie ging toen meespelen en dat was voor de Belgen natuurlijk het moment om alsnog toe te slaan.

Wij dus tegen de Luxemburgers waarbij het lampje eigenlijk al uit was. Ze kregen nog 3 kwartier extra om bij te komen maar dat zorgt alleen maar voor meer vermoeidheid en stijfheid dus dat werd een vrij eenzijdige partij die verdiend naar Koen & Co. ging. De Belgen wonnen de finale en zij konden dus met een goed gevoel het weekendje Duitsland tevreden afsluiten. Op een 3tal na, dat bij terugkomst in het hotel op een stoel moest plaatsnemen en door hun maatjes flink werden kaalgeschoren. Dat is nog eens een ontgroening en dan niet eens mooi kaal maar echt het kapsel van een monnik. Nou daar word je als jonkie/groentje niet echt blij van en dat waren ze dan ook niet 😉.

Niet veel later mochten wij aanschuiven voor het diner en het met name door de jonkies zo gewenste meest geroemde en bekendste gerecht van onze Oosterburen werd geserveerd:  De enige, echte XL Duitse Schnitzel met sla, pijnboompitten en natuurlijk patat dus dat ging erin als pap bij onze jonkies. Daarna was het omkleden en weer tijd voor een gezellig uitje op het feestplein.

Toen mochten de ‘heren’ echt even los en er werd dan ook enthousiast gedanst, gehost en meegezongen op de muziek van een live band, en natuurlijk werd ook het lokale Gaffel (bier) met gemak ingenomen en ook het zelf ingeslagen licore 43 is blijkbaar een favoriet drankje bij een aantal heren. Niet veel later werd ook nog een kraampje ontdekt waar ze overheerlijke cocktails schonken en ook DJ Dirk viel prima in de smaak bij de heren ondanks de soms korte, hevige stortbuitjes die ineens boven Mülheim–Kärlich werden geloosd. Rond 02.00 uur was het einde feest en dus klaar en tijd voor een goed dutje voor het gehele dorp.

De volgende morgen zat iedereen om 9.00 uur sharp weer netjes aan het ontbijt en aansluitend was het inpakken, gedag zeggen en op naar Boswijk. Wat is het dan op zondag een stuk relaxter rijden op de Duitse Autobahn (zonder vrachtverkeer). Met Jonah (ontspannen achterin, koptelefoon op) en Jay-Jay voorin, de man van de muziek was het lekker rustig tuffen en ergens in de voormiddag reden we de Laan van Kans op.

Op naar de volgende uitdagingen maar eerst even bijkomen van een gezellig, pittig weekendje Duitsland.

Tsjeu